Slangen die een knaagdier verschalken, zoeken vrijwel altijd na het wurgen de kop van hun prooi, om daar als eerste de tanden in te zetten. Vervolgens werken ze hun prooidier letterlijk van kop tot staart naar binnen. Maar soms vergist een slang zich (het zijn ook net mensen!) en begint de zwelgpartij bij het achterste van de prooi. Dat is lastig, doordat dan de pootjes van de muis of rat minder gemakkelijk meegeven en de maaltijd dus veel minder snel naar binnen glijdt. In de vrije natuur is dat riskant, omdat een etende slang zich niet kan verweren tegen mogelijke vijanden. Dus hoe langer de maaltijd duurt, hoe groter de kans dat de slang zelf een maaltje wordt.
Hier het relaas van een Perzische rattenslang, Zamenis persicus, die zijn prooi achterstevoren naar binnen propt. Geluk bij een ongeluk: hij woont veilig in een terrarium en hoeft geen vijanden te vrezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten